ആടിക്കുഴഞ്ഞു ഊഴിയിലേക്ക് ഊളിയിടുന്നൊരെന് ജീവാത്മാവെ
നിന്റെ പൂര്വ്വരൂപമൊന്നു ഓര്ത്തുകൊള്ളട്ടെ ഞാന്,
നിന്റെ സത്തയെയ്യും,സന്തോഷങ്ങളേയും
പൂര്വ്വാനുരാഗത്തേയും തിരിച്ചെടുക്കട്ടെ ഞാന്,
കഴിവുറ്റ,ജീവസുറ്റ നിന്റെ തിളങ്ങുന്ന നയനങ്ങള്
വിടര്ന്നിരുന്നത് എപ്പോഴെന്നു പറഞ്ഞിടട്ടെ ഞാന്....
നിന്റെ കലങ്ങി മറിയപ്പെട്ട മനമെന്നതില്
നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന ലതയെയും വള്ളിയെയും
പിന്നെയാ കുസുമകമലത്തേയും ഓര്ത്തിടട്ടെ ഞാന്......
വിടര്ന്നു നിന്നു നിന് മനം കുളിര്പ്പിച്ച് ,പിന്നെ
പതുക്കെ തളര്ന്നു, നിന്റെ ചെളിക്കുണ്ടില് മറ്റൊരു ചെളിയായി,
വരിഞ്ഞു മുറുക്കുന്ന വള്ളിയായി,രക്തമൂറ്റുന്ന വേരുകളായി,
ഒടുവിലീ ജീവന്റെ ,ആത്മാവിന്റെ യമനായി അതു മാറിയതു അറിയുന്നു ഞാന്..
അറിയുകയാണു ,നിന്റെ ചലങ്ങളില്,ആ മിഴികളില്
പതുക്കെ മിടിക്കുന്ന ഹ്രിദയത്തില് പിന്നെ നിന്നിലെ
വറ്റിവരണ്ട കണ്ണുനീര് ചാലുകളില്...
കരയേണ്ടു നീയെന്നു പറയുവാനാഞ്ഞെങ്കിലും
പതുക്കെ നിന് വ്യദകളില് അറിയാതെ അലിഞ്ഞു ഞാന്
പതുയ്കെ നിന് നീര്പ്പടര്പ്പുകള് എന്നിലേക്കു പടര്ത്തി..
ഭൂതകാലത്തില് ആറാട്ടു നടത്തുമീ നിമിഷങ്ങളില്
എന്നുമെന് ഓര്മ്മയില് ചരിക്കുന്നു നീ.....
Saturday, July 21, 2007
നീ...
Posted by യതി at 3:01 PM
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comments:
Malayalam in English is a little bit difficult to read. It also has some important role in determining the soul of a poem, especially that of one related to love and passion. A small text is OK. But I read it. Good!
Post a Comment